Այս շաբաթ հրապարակվեց կառավարության նոր կառուցվածքը, որտեղ այլևս գոյություն չունեն ոչ միայն Մշակույթի, Սպորտի ու Սփյուռքի նախարարությունները, այլև էներգետիկայի նախարարությունը։ ՀՀ-ի անվտանգության համար գերկարևոր այդ նախարարության լուծարումը, մեղմ ասած, զարմանք է առաջացնում։

Միանգամից նշեմ, որ այն կցվել է Տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարարությանը։ Այստեղ զարմանալի է ոչ միայն փաստը, որ լուծարվել է բուն նախարարությունը, այլ այն, որ դրա որոշ ստորաբաժանումներ միացրել են հենց Տարածքային կառավարման նախարարությանը` ավելացնելով <<ենթակառուցվածքներ>> բառը։

Այսինքն, չեն ցանկացել նույնիսկ պահպանել <<էներգետիկա>> անվանումը, ինչը` նշենք ռազմավարական նշանակություն ունի պետության համար, որը գտնվելով բարդ աշխարհաքաղաքական տարածաշրջանում, անհրաժեշտություն ունի մշակելու էներգետիկ քաղաքականություն` պայմանավորված ազգային անվտանգության խնդիրներով։ Քիչ, թե շատ գրագետ կլիներ, եթե այդ նախարարությունը լուծարումից հետո միացնեին Էկոնոմիկայի նախարարությանը, որն իր գործառույթներով մոտ է այդ գերատեսչությանը և ճիշտ կլիներ այն վերանվանել Էկոնոմիկայի և էներգետիկայի նախարարություն։

Այս կառույցները, գոնե կառուցվածքային առումով, իրար հետ կապված են, իսկ թե ինչ կապ ունի այս ամենի հետ Տարածքային կառավարման նախարարությունը և ինչու են, հատկապես, նրան կցել էներգետիկան, միաժամանակ, դրա անվանումից ջնջելով այդ անունը` կարելի է միայն տարբեր ենթադրություններ անել։ Իսկ ենթադրությունները լավագույնը չեն, քանի որ պարզ է դառնում, որ նախ այսօրվա ղեկավարությունը պատկերացում չունի, թե ինչ ասել է կառավարում ու, հատկապես, պետական կառավարում։

Վերջիններս էլ ավելի վատ են պատկերացնում էներգետիկ գործոնի կարևորությունը տարածաշրջանում և ՀՀ-ի ազգային անվտանգության համակարգում։ Ու սա իրականացվում է մի պետությունում, որը ունեցել է էներգետիկ երկարատև ճգնաժամ, տարածաշրջանում միակն է, որ ունի Ատոմակայան (դրա պահպանման շուրջ տարիներ շարունակ համառ պայքար է մղվում, իսկ Արևմուտքը հսկայական ջանքեր է գործադրում փակման համար)։

Էներգետիկայի նախարարության վերացումը նշանակում է, որ այսուհետև կվերանա նաև էներգետիկ` թե' ներքին, թե' արտաքին քաղաքականությունը, ու սա տեղի է ունենում դեպի Իրան վարչապետի այցի նախօրեին: Իսկ այդ պետության հետ հարաբերություններում էներգետիկան շարունակում է մնալ առաջնային։ Հայաստան-Իրան առևտրաշրջանառության շուրջ 80%-ը էներգետիկան է։ Ներկայումս կառուցվում է դեպի Իրան 3-րդ բարձրավոլտ էլեկտրական գիծը, ինչը հնարավորություն կտա մեծացնել էներգիայի արտահանումը և գազի ներկրումն այդ պետությունից: Ծրագրվում է նաև կառուցել հիդրոկայան Արաքս գետի ափին։

Հայաստանը չունի քիչ, թե շատ գրագետ էներգետիկ ռազմավարություն, ու որպես կանոն քաղաքականություն։ Փոխարենը, խորքային կախվածություն ունի Ռուսաստանից և դեռ պետք է էներգետիկ ոլորտում խորացնի հարաբերությունները ԵԱՏՄ անդամ պետությունների հետ։ Նման խնդիրների պայմաններում այդ նախարարության լուծարումը կարող է հանգեցնել այս բնագավառում իրականացվող քաղաքականության լիակատար ձախողման։